Een stukje geschiedenis...
In 1953 richtten de zussen Goetstouwers, samen met Beatrice Cogels en Edwige Van Den Broecke, Wingerdbloei vzw op. Vanuit hun eigen weerstand tegen de ervaringen die zij opdeden als begeleidsters in een Antwerps home voor jongeren meenden zij te moeten gaan voor een ‘ander’ soort opvang.
Er werd een huis gehuurd op de (ondertussen) befaamde Cogels-Osylei te Berchem alwaar gestart werd met een opvang van kinderen die door ‘justitie’ uit huis werden geplaatst.
De naam Wingerdbloei is afgeleid van de bloeiende wingerd die de gevel van het huis versierde ten tijde van de oprichting.
De wijk, bekend om zijn architectuur uit de ‘belle epoque’ met als centrale thema ‘de vrouw’, was een sprekend kader om dit ‘home’ te starten. Hoewel de wijk op het moment van de start van Wingerdbloei eerder vergane glorie uitademde werd deze wijk al snel het middelpunt van artistiek Antwerpen.
Vanuit een sterke innerlijke overtuiging dat een ‘home’ in de eerste plaats een ‘warme thuis’ moest zijn werkten onze oprichters in moeilijke omstandigheden en met beperkte budgetten verder aan de uitbouw van een Wingerdbloei.
Wingerdbloei evolueerde naar een ‘meisjesinstelling’ met de reputatie dat alle jongeren welkom waren, een kans verdienden en indien nodig nog één en nog één en nog ….
Eind jaren negentig besloot het bestuur dat omwille van de nieuwe standaarden en normeringen de kleinschaligheid in organisatie niet langer haalbaar bleef. Er werd gekozen voor groei als organisatie met waarborgen voor kleinschaligheid in verblijf en zorg.
Het aanbod werd diverser naar leeftijd en geslacht. Wingerdbloei groeide verder naar een bloeiende multi-functionele organisatie in de Antwerpse jeugdzorg.
Eind 2016 stond de teller op 87 residentiële modules en ruim 200 modules contextbegeleiding (voor 87 jongeren is deze contextbegeleiding gekoppeld aan verblijf).
